یادها – سه روایت
از دو نامه و یک سخنرانی
گزیده‌ای از اشعار سیاوش کسرایی
کتاب صوتی «مهره سرخ» (صوتی)
«باور» (ویدئو)
باور نمی‌کند دل من مرگ خویش را
نه نه من این یقین را باور نمی‌کنم.
تا همدم من است نفس‌های زندگی
من با خیال مرگ دمی سر نمی‌کنم
آخر چگونه گل خس و خاشاک می‌شود؟
آخر چگونه این همه رویای نونهال
نگشوده گل هنوز
ننشسته در بهار
می‌پژمرد به جان من و خاک می‌شود؟
«باور» شعر و صدای سیاوش کسرایی
نامه‌ای از سیاوش کسرایی به شاهرخ مسکوب در ۱۳۷۱؛ یا شرح دردِ دیدار یاری که وصالش همیشه آرزو بود (نوشته)
«دلم هوای آفتاب می‌کند» (صوتی)
شعر و صدای سیاوش کسرایی
کسرایی این شعر را در سال‌های زندگی در شوروی سروده که نشانگر از درد و رنج روحی او در این ایام است.
آرشِ کمانگیر (صوتی)
«از این سو با خزر» (صوتی)
«ژاله خون شد» (صوتی)
تصنیف «ژاله خون شد»
ساخته حسین علیزاده با شعری از سیاوش کسرایی
حسین علیزاده این قطعه را پس از “کشتار بیرحمانه مردم در ۱۷ شهریور خونین ۵۷” ساخته است.
«آیینه را بیفکن» (ویدئو)
شعر «غزل برای درخت» و «این بار» (ویدئو)
شعر یونانی (صوتی)
شعر سیاوش کسرایی خطاب به تئودوراکیس
این شعر را کسرایی در شب‌های شعر گوته خوانده است.
«پاییز درو» (صوتی)
شعر و صدای سیاوش کسرایی به یاد مرتضی کیوان و افسرانِ اعدام شده در زمان محمدرضا شاه.
وحدت،سروده و دست نوشتِ سیاوش کسرایی (عکس)
