بهشت برادری، دوزخ بیتفاوتی (فرازهایی از سخنان امام صادق (ع))
بهشت برادری، دوزخ بیتفاوتی
فرازهایی از سخنان امام صادق(ع)
- امام صادق(ع): خدای عزّوجلّ فرموده است: مردم خانوادهی منند؛ پس محبوبترین آنها نزد من کسی است که با آنان مهربانتر و در راه برآوردن نیازهایشان کوشاتر باشد. (میزانالحکمه، ص953)
- بدانید که محبوبترین مؤمنان نزد خدا کسی است که مؤمن تهیدستی را از ناداری نجات دهد و در امور مادی و زندگیاش به او یاری رساند، و کسی که [عموم] مؤمنان را کمک کند و سود رساند و ناراحتی آنها را برطرف سازد. (میزانالحکمه، ص951)
- امام صادق(ع)، در بیان حقوق مؤمن بر مؤمن فرمود: کمترینِ این حقوق آن است که برای او همان چیزی را دوست داشته باشی که برای خود دوست داری و بر او نپسندی آنچه را بر خود نمیپسندی. (میزانالحکمه، ص1249)
- امام صادق(ع)، در پاسخ به سؤال از کمترین حق مؤمن بر برادرش فرمود: آنچه را که او بدان نیازمندتر است به خود اختصاص ندهد. (میزانالحکمه، ص1249)
- مسلمانان باید که در رفت و آمد با هم، و احسان کردن به هم، و مواسات[1] با نیازمندان، و مهربان بودن با یکدیگر تلاش کنند، تا چنان باشند که خدای بزرگ به شما فرمان داده است: «رُحَماءُ بَینَهم» (مؤمنان با یکدیگر مهربانند) [سورهی فتح، 29]. با مهربانی با هم زندگی کنید، و ناراحت و نگران باشید از اینکه از نیازمندی و گرفتاری دیگران مطلع نشوید، چنانکه «انصار» در روزگار رسول خدا(ص) چنین بودند. (الحیاة، ج5، ص140)
- خداوند عزوجل در داراییهای توانگران به جز زکات [مرسوم]، حقوقی دیگر واجب و مقرر کرده و فرموده است: «و آنان که در اموالشان حقی است معین، برای سائل و محروم» [سوره معارج، 24]. بنابراین، حق معلوم و معین، که حقی جز زکات [مرسوم] است، چیزی است که هرکس باید وظیفه خود بداند که از مالش پرداخت کند و به اندازه توان و وسعت مالی که دارد آن مقدار را بر خود واجب شمارد و بسته به میل خود هر روز یا هر جمعه یا هر ماه بپردازد. (میزانالحکمه، ص2191)
- زکات به منظور آزمودن توانگران و کمک به مستمندان وضع شده است. اگر مردم زکات اموال خود را میپرداختند، هیچ مسلمانی نیازمند نمیماند و به سبب آنچه خداوند عزّوجلّ برای او واجب کرده است بینیاز میشد. مردم، فقیر و نیازمند و گرسنه و برهنه نشدند مگر به سبب گناهان ثروتمندان. (میزانالحکمه، ص2185)
- مردی از یاران امام صادق(ع) شنیده بود که امام(ع) نخلستانی در نزدیکی مدینه دارد که در مورد محصول آن به شیوهی خاصی رفتار میکند و از امام(ع) در این مورد سؤال کرد. امام(ع) فرمود: «هنگامی كه خرماها میرسند، من دستور میدهم كه بخشی از دیوارهای نخلستان را خراب کنند و بردارند، تا مردم بتوانند وارد شوند و از خرماها بخورند. و میگویم ده سكو بسازند، كه روی هر یك ده نفر بتوانند بنشینند [و با آسودگی خرما بخورند]، و هر ده نفری كه خوردند و رفتند ده نفر دیگر بیایند، و برای هر نفر یک وعده رطب بگذارند. و میگویم برای همه همسایگان آنجا – از پیرمرد و پیرزن و بچه و بیمار و زن و هر كس که نمیتواند بیاید و خرما بخورد – برای هر كدام به اندازه یک وعده خرما ببرند.
و چون زمان جمعآوری محصول تمام شد، به همهی كارگران و وكیلان خود و اشخاصی كه كمك كردهاند مزد کاملی میدهم. باقیماندهی خرماها را به مدینه میآورم، و در مدینه نیز، برای خانوادهها و مستحقان، دو بارِ خرما و سه بارِ خرما و كمتر و بیشتر، میفرستم، هر كس به اندازه نیاز و استحقاقش. در نتیجه، برای خودم [و خرج خانوادهام در سال]، چهارصد دینار میماند، با اینكه اصل درآمد نخلستان چهار هزار دینار است.» (الحیاة، ج6، ص 25)
- از نشانههای دیندوستی مرد، دوست داشتن برادرانش است. (میزانالحکمه، ص969)
- آیا دین جز دوستی و محبت است؟ خدای عزّ و جلّ میفرماید: «[ای پیامبر،] بگو: اگر خدا را دوست میدارید از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد.» [سوره آلعمران، 31] (میزانالحکمه، ص945)
- نیكوكاران چون با هم روبهرو شوند، هر چند به زبان اظهار محبت و دوستی با هم نكنند دلهایشان به سرعت در آمیختن باران با آب رودخانهها به هم انس گیرد، و بدكاران هر گاه با هم روبه رو شوند، هر چند به زبان اظهار محبت و دوستی با هم كنند، دلهایشان از انس و الفت با یكدیگر دور است، همانند چهارپایان كه از مهرورزی با هم به دورند گرچه روزگاری دراز از یك آخور علوفه خورند. (میزانالحکمه، ص171)