صد هزاران کیمیا حق آفرید               کیمیایی همچو صبر آدم ندید
صبر را با حق قرین کن ای فلان        آخر والعصر در قرآن بخوان
صبر کردن جان تسبیحات توست         صبر کن کآن است تسبیح درست
هیچ تسبیحی ندارد آن درج                صبر کن کالصبر مفتاح الفرج
هر که را بینی یکی جامه‌ی درست           دان که او آن را به صبر و شکر جست
هر که را بینی برهنه و بینوا                هست بر بی صبری او آن گوا
گفت پیغمبر خداش ایمان نداد             هر که را نبود صبوری در نهاد
یوسف حسنی و این عالم چو چاه         وین رسن صبر است بر امر اله
یوسفا اندر رسن در زن دو دست         وز رسن غافل مشو بیگه شده است
حمد الله کاین رسن آویختند                 فضل و رحمت را به هم آمیختند
تو چه دانی ذوق صبر ای تیره دل        خاصه صبر از بهر آن شمع چگل

…

صبر عاشق بهر معشوقان نکوست            لیک نبود نیک آن صبری کزوست
ای که صبرت نیست از دنیای دون           صبر چون داری ز نعم الماهدون؟
ای که صبرت نیست از ناز و نعیم            صبر چون داری ز الله کریم؟
ای که صبرت نیست از پاک و پلید          صبر چون داری از آن کت آفرید؟
ای که صبرت نیست از حسن نسا           صبر چون داری ز دیدار خدا؟
ای که صبرت نیست از ذوق وجود         صبر چون داری ز خلاق ودود؟