جان پیلجر، روزنامه‌نگار کاوشگر معروف استرالیایی، که نوآم چامسکی آثار او را «مشعل و نور هدایت» در این زمانهٔ پر آشوب می‌داند، در سال ۲۰۰۵ مجموعه‌ای از بهترین آثار ژورنالیسم کاوشگرانه را در قالب کتاب «به من دروغ نگو» جمع‌آوری و منتشر کرد. بخشی از این کتاب، به زبان فارسی ترجمه و توسط نشر اختران منتشر شده است.
جان پیلجر خود مقدمه‌ای بر این کتاب نوشته و وضعیت و چالش‌های ژورنالیسم کاوشگرانه در روزگار خود را بررسی کرده است. هر چند از تاریخ انتشار این مقاله سالیانی می‌گذرد، اما مسائل مطرح شده در این متن برای زمانهٔ ما نیز بسیار باارزش هستند. خلاصه‌ای از این مقدمه در فایل زیر آمده است. فهرست مقالات کتاب را نیز در ادامه مشاهده می‌کنید.
فهرست مقالات گردآمده در ترجمهٔ فارسی کتاب «به من دروغ نگو»
- داخائو، نوشته مارتا گلهورن، سال ۱۹۴۵ – گزارشی از یکی از اردوگاه‌های اسرای آلمان، که درست پس از تسلیم آلمان در جنگ جهانی دوم تهیه شده است.
- طاعون اتمی، نوشته ویلفرد برچت، سال ۱۹۴۵ – گزارشی از هیروشیما درست پس از بمباران اتمی
- قتل عام در مای لای، نوشته سیمور هرش، سال ۱۹۷۰ – گزارشی از یک قتل‌عام در ویتنام توسط ارتش آمریکا
- اسناد تیمور، نوشته برایان توهی و مارین ویلکینسون ، سال ۱۹۸۷ – گزارشی افشاگرانه درباره نقش آمریکا و استرالیا در نسل‌کشی تیمور شرقی
- تروریست‌ها، نوشته رابرت فیسک، سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ – گزارش کشتار صبرا و شتیلا که در روز پس از واقعه تهیه شده
- در محاصره، نوشته عمیره هِص، سال ۱۹۹۶ – گزارشی از محاصره نوار غزه؛ نویسنده‌ی مقاله یک خبرنگار زن اسرائیلی است که مدتی را در نوار غزه و در میان مردم آنجا زندگی کرده است.
- دنیای وارونه، نوشته ادواردو گالئانو، سال ۱۹۹۸ – درباره‌ی تبلیغات و مصرف‌گرایی، توسعه‌ی اقتصادی حاصله از آن، و نقش کشورهای توسعه‌یافته در تولید سلاح و به راه انداختن جنگ
- ملتی که خوراکش غذای فوری است، نوشته اریک اشلوسر، سال ۲۰۰۱ – گزارشی «از درون» صنعت غذای فوری در آمریکا
- پیش‌نویس طرحی برای سلطه جهانی (سرود دیک چنی برای آمریکا)، نوشته دیوید آرمسترانگ، سال ۲۰۰۲ – درباره «طرح» آمریکا برای حاکمیت بر جهان
- تحریم‌های اقتصادی؛ سلاح کشتار جمعی در جنگی بی سر و صدا، نوشته جوی گوردون، سال ۲۰۰۲ – گزارشی درباره استفاده از تحریم اقتصادی همچون یک سلاح در جنگ عراق
- «پوشش رسانه‌ای اسلام» و «پیرامون تروریسم»، نوشته ادوراد سعید، (۱۹۹۷ و ۲۰۰۲)
