تعداد بازیکنان: دو بازیکن (یا دو تیم دو تا چهار نفره)
ابزار لازم: کاغذ و قلم

در شروع بازی، هر بازیکن یک عدد چهار رقمی با ارقامی غیر تکراری (برای گروه سنی پایین‌تر، سه رقمی و برای بازیکنان حرفه‌ای پنج یا شش رقمی) را برای خود انتخاب می‌کند. در طول بازی هدف بازیکن‌ها یافتن عددی است که بازیکن مقابل انتخاب کرده است. بازیکن‌ها به نوبت باید عددی را که حدس می‌زنند حریفشان انتخاب کرده باشد بگویند. حریف هم باید آن‌ها را راهنمایی کند، به این ترتیب که بگوید چه تعداد از رقم‌های عدد حدس زده شده واقعاً در عدد اصلی وجود دارد و چه تعداد از این رقم‌ها سر جای درستشان قرار گرفته‌اند. او می‌تواند این کار را با اعلام یک کسر انجام دهد، مثل اگر بگوید 2 به 3، منظورش این است که 3 تا از رقم‌های عددی که حدس زده‌ای در عدد من وجود دارند و 2 تایشان سر جای درستشان هستند. برای مثال، اگر بازیکنی عدد 5362 را انتخاب کرده باشد، در مقابل حدس 8136 باید بگوید صفر به 2، یعنی 2 تا از ارقام این حدس در عدد من هستند (یعنی رقم‌های3 و 6) ولی هیچ کدام سرجایشان نیستند، یا در مقابل حدس 5634 باید بگوید 1 به 3، یا در مقابل حدس3562 باید بگوید 2 به 4.
بعد از اینکه یک بازیکن حدس خود را اعلام کرد و راهنمایی گرفت، نوبت به بازیکن دیگر می‌رسد که حدس خود را اعلام کند. هر کس که زودتر توانست عدد طرف مقابل را بیابد برنده است.

راهنمایی و تدبیر: هر یک از بازیکنان برای اینکه سریع‌تر به جواب برسند می‌توانند بازی را به این ترتیب شروع کنند که ابتدا رقم‌های0 تا 9 را به دو دسته‌ی چهارتایی و یک دسته‌ی دو تایی تقسیم و بعد دو دسته‌ی چهار تایی را به عنوان اولین و دومین حدس مطرح کنند، مثلاً  2013 و 5476. اگر راهنمایی‌های حریف به این حدس‌های به نحوی بود که معلوم شد سه رقم از عدد او در این دو حدس است، می‌توان فهمید که یکی از دو رقمی که ابتدا کنار گذاشتیم در عدد او وجود دارد، و اگر تنها دو رقم از عدد او در این دو حدس اول باشد، آن‌گاه هر دو رقمی که ابتدا کنار گذاشتیم در عدد انتخابی او هست.  البته این یک پیشنهاد برای شروع بازی است و ممکن است روش‌های بهتری هم وجود داشته باشد.

کلمه بازی
شبیه بازی بالا را می‌توان با کلمات و برای گروه‌های سنی پایین‌تر انجام داد. یعنی کلمات ساده‌ی معناداری انتخاب می‌شوند و بازیکنان حروف را حدس می‌زنند. در این صورت باید توجه شود که اولاً در کلمه حروف تکرار نباشد، و ثانیاً تعداد حروف کلمه از ابتدا اعلام شود.
شکل تغییر یافته‌ای از کلمه‌بازی را می‌توان برای کودکانی که حروف و کلمات را آموخته‌اند به این شکل اجرا کرد. در هر دور بازی کلمه‌ی معنی‌دار انتخاب می‌شود (محدودیتی روی کلمه نیست، مثلاً حروف می‌توانند در کلمه تکرار شوند) و به تعداد حروف آن روی کاغذ خط کشیده می‌شود، مثلاً برای کلمه‌ی «بادبادک» 7 خط روی کاغذ می‌کشیم (این کار را کسی که با کودک بازی می‌کند انجام می‌دهد، که ممکن است یکی از والدین یا مربی یا در صورت امکان یک همبازی باشد). بازیکن حروفی را حدس می‌زند. هر حرفی که درست بود روی خطی که جای حرف را نشان می‌دهد نوشته می‌شود، مثلاً برای کلمه‌ی «بادبادک» اگر بازیکن حرف «الف» را حدس زد، «الف» را روی خط‌های دوم و پنجم می‌نویسیم. حروفی که اشتباه حدس زده شده‌اند را هم در گوشه‌ای می‌نویسیم تا فراموش نشوند. بازی به این شکل ادامه پیدا می‌کند تا زمانی که بازیکن بتواند کلمه را بیابد. البته برای تعداد حدس‌ها می‌توان محدودیت گذاشت، مثلاً می‌توان گفت که بازیکن با حداکثر 7 حدس باید کلمه را پیدا کند.