یک میلیون کارگر با دستمزد کم؛ ۱۲ ساعت کار بدون مرخصی و بیمه؛ زندگی در مسافرخانه‌های کثیف و فاقد امکانات حداقلی؛ هزینه‌های بالای زندگی و … . اینها بخشی از زندگی کارگرانی است که نه در بروشورهای تبلیغاتی آژانس‌های مسافرتی خبری از آن‌ها هست؛ نه در سفرهای تفریحی ما به چشم می‌آیند؛ نه در عکس‌های یادگاری‌مان حضور دارند. آن‌ها در تاریکی هستند و ما تنها آنانی را می‌بینیم که در روشنایی‌اند.

مستند «دوبی: شهر آرزوها»، شرایط ظالمانهٔ زندگی کارگرانی را نشان می‌دهد که تنها در دوبی نیستند. تمام شهرهای کوچک و بزرگ اطراف ما نیز کم و بیش به همین شکل‌اند. این ماجرا، برای آن نیست که تنها افسوس بخوریم، بلکه دیدن این مستند فرصتی است تا از خود سوالات مهمی بپرسیم: چرا ما این کارگران را ندیده و نمی‌بینیم؟ کدام شکل زندگی سبب شده تا چشم ما بر این فجایع بسته باشد؟ کدام رسانه‌ها، گفتگوها و آرزوها، رنج‌هایی چنین واضح را به دست فراموشی می‌سپارند؟و …

ملاحظات:

این فیلم می‌تواند فرصت خوبی برای بحث در خانواده یا کلاس‌هایی با محوریت آموزش مسائل اجتماعی باشد، و برای پخش در محیط‌های کاری و دانشگاهی نیز مناسب است.